Plac miejski o znaczeniu ponadlokalnym dostępny bez jakichkolwiek ograniczeń, z uwzględnieniem osób niepełnosprawnych. W ramach usuwania barier terenowych zadecydowano o wyrównaniu płaszczyzny podłogi placu rezygnując ze zróżnicowania wysokości w układzie chodniki-jezdnie (posadzka na jednym poziomie). Zastosowane na placu nawierzchnie umożliwiają swobodne i bezpieczne poruszanie się wszystkich grup użytkowników. Terenem o kontrolowanej w pewnym sensie dostępności jest torowisko tramwajowe (strefa 2 i pas w ul. Filtrowej) zabezpieczony barierkami ochronnymi.
Kompozycja
Teren opracowania stanowią 2 części, powiązane kompozycyjnie, ale znacznie różniące się dynamiką - funkcją przestrzeni oraz nasyceniem elementami programowymi i przyrodniczymi:
- część A komunikacyjna - przestrzeń dynamiczna, intensywnie skomunikowana, wielofunkcyjna;
- część B rekreacyjna - przestrzeń bardziej statyczna - wyciszona, zharmonizowana, gdzie głównym tworzywem pozostaje roślinność, stanowiąc podstawowy element struktury.
Rozplanowując przestrzeń placu kierowano się nadrzędną zasadą rygorystycznego kształtowania przestrzeni reprezentacyjnej (stonowana forma, regularność układu). W kompozycji szczegółowej odniesiono się do stylistyki modernizmu.
Podstawę kompozycji stanowiło odtworzenie historycznego promienistego układu ulic i osi kompozycyjnych, ściśle związanego z układem otaczającej przedwojennej zabudowy. Formalnie przedłużono główne osie, konsekwentnie podkreślając je sensoryczną kontynuacją w postaci pasów charakterystycznej nawierzchni (z warszawskiej kostki brukowej z czerwonego granitu) praktycznie na całym przebiegu. Zgodnie ze stanem przedwojennym przedłużono prostoliniowy przebieg ul. Filtrowej. Pozwoliło to na wyodrębnienie dodatkowej niewielkiej enklawy roślinnej, która skutecznie podkreśliła zarys łukowatego narożnika zabytkowego budynku. Ze względów funkcjonalnych zadecydowano o przełożeniu wschodniego pasa ul. Grójeckiej, uzyskując tym samym wyraźne wydzielenie strefy o intensywnym ruchu i powiększenie przestrzeni rekreacyjnej z dominującą roślinnością. Roślinność wysoką zestawiono w zwarte formy kubiczne, stanowiące wizualną kontynuację i podkreślenie charakterystycznej formy sąsiedniej architektury. Przeciwwagą dla tej części placu jest świetlista strefa centralna ze swobodnie rozplanowanymi grupami drzew. Daje to komfort wyboru miejsca wypoczynku - w cieniu pod okapem drzew (boskiety) lub w przestrzeni nasłonecznionej (środkowa część placu). Nowym, wizualnie istotnym elementem przestrzennym placu są wyeksponowane trawiaste torowiska tramwajowe, pozostawione w dotychczasowym przebiegu.
